บอง ๑ หมายถึง น. เสือบอง. (ดู แมวป่า ที่ แมว ๑).
(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. กระบอง.
ก. เจาะ, สับ.
น. ปล้องไม้จําพวกไม้ไผ่ที่ขังข้อ; สิ่งที่เป็นช่องคล้ายกระบอก เช่นช่องสําหรับสวมด้ามขวานหรือสิ่วเป็นต้น, ลักษณนามเรียกการสูบกัญชาหมดครั้งหนึ่งว่า บ้องหนึ่ง.
น. ปล้องไม้ไผ่ชนิดขังข้อสําหรับสูบกัญชา.
น. เนื้อสันที่อยู่ภายในโคนหางของจระเข้เป็นต้น.
ว. มีความคิดอย่างโง่ ๆ.
น. ดอกไม้ไฟชนิดหนึ่งมีหางยาวอย่างกรวดดอกไม้ไฟ แต่มีขนาดใหญ่มาก, บั้งไฟ ก็ว่า.